zondag 11 november 2012

o, o - wat eng!

Eigenlijk ben ik er al een tijd aan toe. Maar uit angst stelde ik het steeds maar uit. Excuses genoeg: loge's waardoor ik mij niet kon concentreren, uitstapjes, gebrekkig licht 's avonds na het werk enz, enz.. Maar nu is er geen ontkomen aan: de schaar moet erin. In dat prachtige breiwerk waar ik zoveel uren aan gewerkt heb. Voor het eerst heb ik iets gebreid met een steek - geen gewone steek maar een steek /stik, steɪk/ - uitgesproken op z'n Engels. Een Noorse techniek waarmee je volledig in het rond, en dus met rechtse steken, kan breien ook als er openingen (voor armen, in voorpand) nodig zijn. Handig, tot het bloedstollend moment van doorknippen is gekomen. Op You Tube filmpjes knippen vrouwen zelfverzekerd het prachtigste breiwerk door.
Maar ik zit hier te bibberen en mijzelf moed in te spreken. Mag ik bij jullie uithuilen als het 'niet zo goed gegaan' (mislukt!?!?) is?
(Of zal ik eerst nog even de tuin winterklaar maken? Het zonnetje schijnt nu. En de keukenvloer moet gedweild, en ...)

woensdag 7 november 2012

Tussen proza en poëzie

Oh yes! On burlap, no less! Taken by my mama today at ABC home. We swapped coasts this week!
 Foto via Maya*Made
Obama herkozen - de tweet 'Four More Years' die Barack Obama vanochtend stuurde, is de populairste tweet ooit.
Eelco Bosch van Rosenthal, NOS-correspondent in de VS, formuleerde het daarnet heel mooi: Obama voerde 4 jaar geleden campagne in poëzie en dit jaar in proza. Geen euforie meer na zijn overwinning maar een voorzichtig verlangen op een betere toekomst.
Laten we hopen dat de prozaïsche grijstinten van 2012 in de volgende 4 jaren rijpen tot een poëtisch kleurenpalet. Ook in onze contreien ...

donderdag 1 november 2012

Allerzielen

Schlußstück
Der Tod ist groß
Wir sind die Seinen,
Lachenden Munds.
Wenn wir uns mitten im Leben meinen
Wagt er zu weinen
Mitten in uns.
Rainer Maria Rilke
Morgen Allerzielen. Het is vredig dood te zijn op het Geheime Eiland. Omringd door wilde venkel en uitkijkend over de blauwe zee.
Tussen te jonge doden,
Tussen blije doden,
En tussen avontuurlijk doden.
Met het eeuwig geruis van de golven, de geur van vijg en wilde kruiden. Overdag de warme zon en 's avonds de beschermende schaduw van de berg.
Sterven en afscheid zijn smartelijk maar er is troost in een bezoek aan de doden. Vorige week, terug in het Noorden, bracht ik bloemen naar de graven van geliefde doden. De herfstbomen vormden gouden bogen maar het graf van mijn vader was overwoekerd door wild groeiende rozemarijn en lavendel. Hij - die pas opleefde in het Zuiden - is hier vast heel gelukkig mee...