dinsdag 30 augustus 2011

Nieuwe vriendschappen & oude media

Illustraties:  Moma propaganda 
In de blogwereld maak je nieuwe virtuele vrienden maar het blijft toch prettig om elkaar 'in het echt' te ontmoeten. En een handgeschreven enveloppe op je deurmat is nog leuker dan een reactie op je blogbericht.
In de afgelopen periode had ik tweemaal zo'n klein geluksmoment.
Cri-cricurieux startte in het voorjaar een filmtour met de film Cherry Blossoms. Ik was de laatste in de rij en kreeg de dvd net voor mijn vakantie toegestuurd van Hilde van Door het oog van. Het is toch pure verrukking zo'n enveloppe met zorgzaam uitgezochte postzegels uit de brievenbus te halen?
 En dan in de enveloppe een lieve boodschap en een mooie zelfgemaakte zijden vogel te vinden?
Vorig weekend kwam de volgende verrassing. Mamarina zou om het eenjarig bestaan van haar blog te vieren een kaartje sturen naar trouwe bloglezers. Nou, het was wel wat meer dan een kaartje!
 In de enveloppe zat een heel feestpakket!
Soms denk je wel eens: 'zou ik nog wel blijven bloggen?' Maar met zo'n liever verrassingen en steeds weer aardige reacties bij je berichten, ga je opgewekt weer verder. Dat doet mij denken aan die arme web-loggers (zij noemde het al weg-loggers), die nog steeds wachten tot het migreren voorbij is. Ik hoop echt dat ze snel weer bij hun blog kunnen ...

vrijdag 26 augustus 2011

Een dwingende gedachte op grote hoogte ...

Sommige mensen krijgen op grote hoogte vast heel verheven gedachten. Ze filosoferen over de zin van het bestaan, mijmeren over het kleinste Sierpińskigetal of denken na over verdwijnpunten in het werk van Piero de la Francesca. In het vliegtuig, hoog boven de Atlantische oceaan, kwam in mijn hoofd echter de dwingende gedachte dat ik een armband moest punikken. Geen idee waar die gedachte vandaan kwam - ik had tot nu toe slechts een paar keer zo'n doelloze wollen worm gepunnikt.
Thuis begon ik meteen gehoorzaam aan een armband naar een voorbeeld dat ik bij Where is the Wonderland? vond. Alsof het zo moest zijn - bestaat het toeval? - kreeg ik van mijn dochter als reissouvenir uit Bretagne een lief tricotindoosje.
Mijn duifjes, haal jullie punnikklosjes boven! Het is zo'n meditatieve bezigheid. Altijd dezelfde steek en wat een verrukking als het staartje uit het klosje verschijnt! Een armbandje is makkelijk gemaakt met een stuk gepunnikt 'touw', een eindje elastische draad, twee grote en een aantal kleine kraaltjes.
Ik maakte een 'sjieke' variant met drie draden: een dunne met 100 zoetwaterpareltjes en 2 verschillende tinten rode DMC 8. Een stuk pijpenrager zorgt voor de stevigheid.
Nog een mooie jurk en ik ben klaar voor Rosas & Graindelavoix, het openingsevenement van het Festival Oude Muziek vanavond ...

dinsdag 23 augustus 2011

Een eerste zweem septemberlucht

Zomer 2011 zal niet met een gouden pennetje in de weeranalen worden geschreven. Gisteren, wandelend over het Lange Voorhout voelde ik een eerste zweem septemberlucht. Vandaag 's ochtends herfstige regen uit donkere wolken en 's middags een blauwe hemel met een aarzelend zomerzonnetje. De nazomer is begonnen en de hoop op een uitbundige zomer vervlogen.
Maar je hoeft geen dichter te zijn om toch te genieten van de laatste rozen en de eerste druiven ....
NAZOMER.
Die het rozenbed beschouwt,
Wordt geneigd tot treuren;
Maar de boomgaard blinkt van goud,.
En de druiven kleuren.
Ook de roode lijsterbes
Gloeit zoo schoon als immer…
Vogels! volgt mijn wijze les:
Plukt haar nu — of nimmer.
(...)
Nicolaas Beets

(Het hele gedicht hier: [KLIK]

zondag 21 augustus 2011

Na het stenen en koperen nu het lederen tijdperk ...

Ik ben een specialist in Tweelingen: man, zoon, dochter, moeder, broer, nichtjes, neefjes, vrienden ... allemaal tweelingen. Een normaal mens hobbelt bij een tweeling altijd hopeloos achter de feiten aan. Denk je een passend cadeau te hebben gekocht, blijkt de de volatiele tweeling alweer geinteresseerd in iets totaal anders.
Het stenen (mozaiek) en koperen (steampunk) tijdperk van mijn Verre Zoon lijken alweer voorbij, zijn passie gaat nu uit naar stoer leder. En natuurlijk gaat een tweeling niet maandenlang naar een cursus, die surft gewoon snel naar You Tube of Instructables om te leren welk leer geschikt is, welke instrumenten nodig zijn, hoe je hard leer soepel maakt en buigt, naden stikt en versieringen oppuncht.
Het eerste resultaat: een schitterende tas voor zijn laptop en werkpapieren.
Met een voorvak en verschillende binnenvakken:
En natuurlijk een apart buitenvak voor de coffee-to-go - handig op de motor.
 De achterkant is versierd met de Californische beer.Het koperen handvat is een knipoog naar het koperen tijdperk.
Vorige week was J hier, op weg van California naar Afrika waar hij drie maanden zal verblijven. In zijn koffers de meest noodzakelijke dingen zoals computers en een pastamachine (!). Maar ook een verlaat maar custom made verjaardagsgeschenk voor zijn zusje:
Ik ben benieuwd welk tijdperk de periode in Zomba, Malawi zal blijken te zijn ...
(Dit was het laatste bericht van de mijn-kind-schoon-kind-trilogie)

woensdag 3 augustus 2011

Steampunk

Dankjewel voor alle positieve reacties op mijn vorige bericht. Zo is thuiskomen, zelfs uit een paradijs, wel leuk! Ik vertel in deze en de volgende blog nog even verder over de creaties van mijn zoon. J daalt op werkdagen af van zijn berg om als onderzoeker te werken in de vallei - Silicon Valley - thuishaven van hoogtechnologische bedrijven als Facebook, Apple, eBay, Google, Intel. Overdag maakt hij de ingewikkeldste berekeningen met supercomputers maar in zijn vrije tijd knutselt hij aan zijn steampunkcomputer. Steampunk combineert moderne technologie met negentiende-eeuws Victoriaans design. De steampunkcomputer van J heeft een monitor met zwierige krullen en een processor met koperen raderen,
steunend op leeuwenpootjes.
 De muis en usbstick zijn zeer robuust:
 Een steampunkcomputer moet wel echt werken. Het keyboard is nog niet helemaal af: de toetsten van de Underwoodtikmachine moeten nog elektronisch verbonden worden met de computer.
Ik weet niet of J zijn ingewikkelde werkcodes op zijn steampunkcomputer kan laten draaien maar ik denk wel dat Jules Verne er interessante boeken op had kunnen schrijven ...
Volgende keer iets helemaal anders,  maar ook mooi - come and see my next blog post ...