dinsdag 30 maart 2010

Zingende restjes

Wat te doen met restjes stof? Weggooien of bijhouden? Als je ze bijhoudt verstoppen ze doosjes, blikjes, potjes en laden - of zelfs je hoofd. Als je ze weggooit heb je net dat kleurtje of dat motiefje nodig. Moeilijk, moeilijk ...
Dank zij haar hoef ik mij geen zorgen meer te maken over de restjes vilt die overbleven van de 'spaceman' uit mijn vorige bericht. Een paar snippertjes hier, een paar steekjes daar en ze zingen mij nu vrolijk toe ...

zondag 28 maart 2010

Ruimtelijke opdracht (2)

Ta, ta ... Hier is dan het echte astronautenpopje -helemaal gemaakt volgens de werktekening die ik kreeg van de heren filmmakers. © J-M
"Elle est super la poupée! Génial!!!", mailde mijn Franse schoonzoon. Om heel eerlijk te zijn vind ik dat de snelle kladversie die ik in mijn vorige blog liet zien, een lievere uitstraling heeft, misschien door de zwarte ogen van deze pop.
Ik worstel nog met de bevestiging van de ruimtehelm - maar daar moeten de heren opdrachtgevers zelf maar iets vernuftigs voor verzinnen. Voor mij is de mission accomplished, ik kan nu weer aan de slag met dameszaken ...

vrijdag 26 maart 2010

Ruimtelijke opdracht (1)


Soms krijgt een mens wonderlijke opdrachten. Zoals de vraag van mijn schoonzoon of ik een 'cosmopop' kon maken.
Het zit namelijk zo: J wil samen met z'n vriend J-M een film maken. En om het moeilijk te maken wordt het meteen een SF-film, gelukkig wel met een happy end. Het verhaal gaat - in het kort - over een astronaut-vader die tot ieders verdriet niet naar het verjaardagsfeestje van zijn dochtertje kan. Na veel avonturen komt hij uiteindelijk toch op tijd thuis en kan hij zijn dochtertje een verjaardagscadeautje te geven. Je raadt het al: een astronautenpopje. Een romantische SF-film dus waar ik mijn kleine bijdrage aan lever.
Het is een hobby-project maar J en J-M nemen het hartstochtelijk serieus. Alles wordt minutieus gepland. En zoals het echte bèta's betaamt, maakten ze zelfs voor het popje een werkplan waarvan de ingenieurs van de Amsterdamse Noord-Zuidlijn heel wat zouden kunnen leren. Frivoliteiten van mijn kant worden natuurlijk niet op prijs gesteld. Daarom heb ik voor ik met het echte werk begin, eerst een maquette, een ruw probeerselpopje gemaakt. Tijdens een werklunch heeft J die inmiddels welwillend maar streng besproken. Zo kreeg het rode halsbandje dat ik eigenzinnig verzonnen had, pas na overleg met J-M goedkeuring. De helm - bij PiPo's gekocht - kon dan weer meteen op bijval rekenen.Zo, dus nu aan het 'echte' werk. Het European Space Agency (ESA) roept ...

dinsdag 23 maart 2010

Onder wolken vogels varen

Tot voor kort dacht ik dat alleen sommige mensen last van stotteren hadden. Maar nu blijkt dat ook mijn naaimachine aan deze vervelende aandoening lijdt. Hier struikelde mijn zelfbordurende masjientje over de 'h' en nu weer over de 'n'. Want natuurlijk zit ik er voor niks tussen ... Of toch wel?
Ik maakte het kapstokje voor mijn dochter-aan-zee die smoorverliefd is op het wolkenstofje. Maar eigenlijk is het bestemd voor het nieuwe baby-tje. En dat kan (voorlopig) toch niet lezen! En misschien zie zelfs jij niet dat er een lidwoord teveel staat in de prachtige zin uit het gedicht van Lucebert. ...

visser van ma yuan
onder wolken vogels varen
onder golven vliegen vissen

maar daartussen rust de visser.


golven worden hoge wolken
wolken worden hoge golven

maar intussen rust de visser
Lucebert


Uit: Van de afgrond en de luchtmens, 1953.
Ma Yuan (1155-1235) was een Chinese landschapsschilder, op een van zijn werken zie je een eenzame visser op een rivier.

zondag 21 maart 2010

Aan de rol!

Af & toe kom je ze tegen in de trein of in 't café: de Damesbende! Met als spil zo'n verpletterend hysterisch lachende vrouw. Een groep hangjongeren is er niets tegen. Gelukkig was 'onze' damesbende gisteren rustiger en beschaafder. Uit alle delen van het land waren ze naar Museum de Timmerwerf in De Lier gereden en gespoord. Van blog tot blog was het gerucht verspreid dat je toch echt Aan de rol moest. De expositie van oude handwerken die nieuw leven waren ingeblazen door Marcella en Trijnie moest je echt gezien hebben. Ik kan het nu bevestigen: in een klein dorpje midden in het Westland kan je tot 17 april driesterrenhandwerk bewonderen. Ik had de 'souvenir de jeunesse'-lap van Marcella al in onderdelen op haar blog gezien maar de echte lap is nog veel mooier en verbazingwekkender. Hoe een mens zo fijn kan handwerken is mij een raadsel. Nieuwsgierig? Kijk dan bij Saskia en José.
In museumcafe De Bongerd werd nog meer moois bovengehaald en bewonderd door José, Sjaantje, Corrie, Betty, Barbara, Ineke O., Annemieke, Sakia, Mien B., Ine en Wil - oude en nieuwe gezichten voor mij. Ken je bijvoorbeeld de kleine, fijne merklapjes van Sjaantje? Ik denk dat bij haar thuis een kaboutervrouwtje van de eerste zonnestralen 's ochtends tot de laatste 's avonds vlijtig met 1 draadje garen over 1 draadje stof huisjes, alfabetten en vogeltjes zit te borduren. En de poëtische lapjes uit de reeks 'Franse Tuin' van Betty die ik nu in het echt zag, bevestigden mijn vermoeden: zij is een echte fee!
Van Corrie kregen we een mooie engel. Ik had voor de deelnemers van de damesbijeenkomst lapjes uitgezocht & uitgeknipt om tasjes te maken naar een voorbeeld uit Rangements à coudre van Facile Cécile. Die klus was aanvankelijk te overzien maar toen het aantal dames zich vermeerderde na een oproep van Corrie werd het productie draaien! Ik had er gelukkig net genoeg bij. Ik was wel zo slim geweest om wat 'inhoud' voor de tasjes thuis te laten, zoals de heerlijke koekjes van Jules Destrooper. Daar ga ik nu in het zonnetje van genieten. Want jawel, het is zover! HET IS LENTE!!!!

donderdag 18 maart 2010

Uitgezocht & uitgeknipt

Zo, de stofjes zijn uitgezocht en uitgeknipt. Je denkt altijd dat je genoeg in voorraad hebt maar toch blijkt het niet altijd eenvoudig bij elkaar passende lapjes te vinden. Daarom moest ook een babylakentje dat ik net bij de HEMA had gekocht - dat stofje op de foto met die vrolijke bolletjes - eraan geloven. Nog voor het een wiegje gezien heeft, is het och arme al in stukjes gesneden. En waarvoor? Dat is voor een latere blog ...
Nu lijken het nog waaiertjes of, met een beetje verbeelding, gezichtjes die jou - ja jou! - bemoedigend toelachen!

woensdag 17 maart 2010

Teveel aantrekkingskracht ...

Gelukkig dat je mij nu niet ziet: ik lijk wel een bokser die net uit de ring is gestapt of een slachtoffer van huiselijk geweld. Een dikke, steeds blauwer wordende wang, rode schaafwonden rond de oogkas, een stramme manier van lopen. En hoe het kwam weet ik eigenlijk nog altijd niet. Ik liep gewoon, druk overleggend met een collega, door een oud, Leids straatje op weg naar een afspraak. Ineens, pats boem, verloor ik mijn evenwicht en 'stortte ter aarde' zonder mijn val te breken met mijn handen zodat ik keihard met mijn gezicht op de stenen viel. Het is ook niet de eerste keer dat ik zo spectaculair val. Anderhalf jaar geleden donderde ik bijvoorbeeld van de trap - helemaal van boven naar beneden - en brak daarbij alleen maar een pink (dankjewel, lieve engelbewaarder!).
Ik denk gewoon dat ik teveel aantrekkingskracht uitoefen op de aarde en dat de zwaartekracht daarom meer op mij werkt dan op anderen. Maar wat daaraan te doen? Misschien moet ik mij zo'n mooie, elegante wandelstok aanschaffen? Zo eentje van ebbenhout met zilver ingelegd en met een handvat van ivoor - o nee, dat maag niet meer, van been dan. Maar daar hoort dan natuurlijk ook een elegante wandeloutfit bij. En met zo'n smart walking gown ga je vanzelf voorzichtig schrijden ...

vrijdag 12 maart 2010

Zoals je imperfecties charmant moet vinden ...

Het is duidelijk. Als je wil 'vrijborduren' met de naaimachine moet je van jezelf houden. Anders is het een frustrerende bezigheid. De dingen gaan niet zoals je wilt, bij de minste bibbering van je hand schiet de draad naar links of naar rechts of naar waar dan ook. Maar dat moet je aanvaarden en zelfs charmant vinden zoals je ook de imperfecties van je gezicht en je lijf moet aanvaarden en charmant vinden. Dat bedacht ik bij mijn eerste poging tot machinaal vrijborduren vandaag. Ik begon met de blauwe, evenwijdige lijntjes. En beetje bij beetje kreeg ik de slag iets te pakken. Ik moet wel eerlijk bekennen dat de achterkant een slagveld is - ik heb mijn gebroddel daarom snel verstopt achter een fleurige voering. (Zoals je al te ronde heupen onder een juist gesneden jasje verhult). Ik ben nooit een held met naaimachines geweest en hoe je de spanning van de draden goed instelt is voor mij nog een diep mysterie. Zoals ook de vele mogelijkheden van mijn nieuwe superdeluxe naaimachine voor mij alleen nog maar raadsels zijn. De letterfunctie heb ik al wel onder de knie en ik was verrukt als een klein kind toen mijn masjientje het hele woord 'Gezondheid!" uit zichzelf borduurde. Pure magie! (En wie ziet de fout?)Ah ja, het ding is bedoeld om zakdoekjes in te bewaren - vandaar de tekst ...

woensdag 10 maart 2010

De koningin breit

Op de grond lag een grote stapel boeken en een beetje verder stonden een aantal collectebussen. Een spandoek nodigde treinreizigers uit boeken uit te zoeken en op vrijwillige basis geld te doneren. Mijn blik viel meteen op een onooglijk blaadje met kruisjessteekmotieven. Het bleek Ariadne nr. 244/15 april 1967/90 cent/Belgie 15 F te zijn. Dat kon ik niet laten liggen!In de bus naar huis las ik op de intropagina een bericht van de redactie dat mij, althans ten dele, zeer actueel in de oren klonk:
{Het hieronder afgedrukte artikeltje vonden wij in de Telegraaf van 18 maart jl.; geen schokkende informatie, maar ... ook wij zijn een tikje teleurgesteld.
Een tikje teleurgesteld is koningin Juliana geweest, toen prinses Beatrix haar zei, dat zij geen behoefte had aan eigengebreide babykleertjes.
Anders dan prinses Beatrix, die in het geheel niet houdt van de kunst van breiwerken e.d., is de Koningin er bijzonder op gesteld. Vooral in dagen van kabinetscrisissen, zoals we nu beleven, breit de Koningin heel graag, het biedt haar de gelegenheid om na te denken over de problemen, die aan zulk een crisis verbonden zijn en het ontspant haar.
Koningin Juliana begreep de wens van haar oudste dochter, die uit het hele land babykleertjes krijgt toegezonden en er dus al meer heeft dan een baby kan gebruiken, maar zij is ondanks de wens van prinses Beatrix dapper voortgegaan met breien.}

Arme Juliana: getrouwd met een schavuit van Oranje en dan een dochter die haar huisvlijt niet op prijs stelt! Maar het toont haar karakter dat ze gewoon dapper verderging ...
Wat denk je, zou Beatrix, op haar oude dag, in Lech toch niet stiekem hebben zitten breien voor haar kleinkinderen om te bekomen van het bericht dat het kabinet Balkenende IV demissionair was?
Vooruit, nog een paar foto's uit de Ariadne, eentje voor haar, omdat ze zo van uiltjes houdt (klik erop om het te vergroten). En eentje (reclame voor DMC), zomaar, omdat die er zo sympathiek ouderwets uitziet. Zit jij ook wel eens zo parmantig te borduren op de knie van je DH? Jij met je benen elegant in elkaar gedraaid en hij ook thuis netjes in pak ...

maandag 8 maart 2010

Lenteambities

Het gaat de goede kant op. De zon doet haar best maar de ijzige wind smoort nog alle lenteambities. De sneeuwklokjes trekken zich daar niks van aan en veroveren brutaal wiegend de bosbodem.En een enkele dappere crocus heeft zich al naar het licht geworsteld.Ik weet het zeker: een paar mooie dagen en de natuur barst juichend open ...
Dit schreef ik gisteren, na een wandeling in de Amelisweerd. Vanochtend vielen in Utrecht weer vette vlokken uit de lucht. Maar in Den Haag zag ik aan het Lange Voorhout een gele zweem van een beginnende crocusweelde.
Hoe is het bij jou? Lente of geen lente, dat is de vraag ...

zaterdag 6 maart 2010

Switi Sranan

Terug uit Switi Sranan. Weer wennen aan de kou na de tropische hitte, aan de kale bomen na het uitbundige groen, aan orde & regelmaat in plaats van improvisatie ...
Suriname: een Nederlandstalige enclave in Zuid-Amerika waar naast Nederlands 20 talen worden gesproken. Waar mensen met verschillende achtergronden vredig samenleven maar elkaar in eerste instantie indelen naar etniciteit: Hindoestanen, Javanen, Boscreolen, Stadscreolen, Chinezen (oude en nieuwe) en Boeroes (afstammelingen van Nederlanders) en Indianen. Met houten krotten naast stenen, gerieflijke huizen.Met katholieke kerken, protestantse kerken, moskeeën, synagogen en hindoetempels op een steenworp afstand van elkaar.Waar tijdschriften die wij achteloos weggooien begeerlijk bezit zijn.Met vreemde wezens
en zeer bekende producten in de supermarkt.Suriname: ver weg, soms vreemd en vaak zeer vertrouwd ...